اک بیت

کن اکھاں تے دل دا بوہا کھولیں رکھداں
پر کنڈی جیہی وج٘ی رہندی سینے اندر

مٹی دا اکلاپا

پہلے ماواں بہناں کولوں ممتا لبھدا ریہا

پھر گھر والی گھر وچ آگئِ۔ من پرچاون لگ٘ی

ماواں جنت تر گئیاں تے بہناں سوہرے گئیاں

گھر والی وی ہولے ہولے ہتھ چھڈاون لگ٘ی

گُڈے گڈیاں ورگے بچ٘یاں چ مستیا، جھلا ہویا

بچیاں اپنی راہ جد پھڑ لئی ہور اکلا پویا

مٹی آخر مٹی رہ گئی اسماناں ول جھاکے

سج٘ے پاسے منہ کر سونہہ گئی نال اکلاپا پا کے 

 

بڈھی چڑی

بوٹاں چوگ کھلاون والی 

بڈھی چڑی دے بوٹ جدوں دے

کھمباں والے ہو گئے نیں

آلھنا وکھرا کر کے بہہ گئے

بوٹاں والے ہوگئے نیں

پیر سمے نے پٹیا جد وی

لیکھ نے پن٘ا تھلیا جد وی

چند دا بدھ سی

بدھ دا چند سی

بچے ٹر گئے بچیاں والی

بچیاں ورگی ہوگئی اے

بڈھی چڑی ہن اڈ نہیں سکدی

بوٹاں ورگی ہوگئی اے

ماں بن چوگ کھلاوے کون

!!!!!!بڈھی چڑی نوں پالے کون؟؟؟؟ 

 

ٹٹیا پات مٹی وچ رلیا، آوے نت

کل دا منظر کل سنگ تریا، اج تدا تردا جاوے

سبزی والے بابے دی تھا پوتا ہوکا لاوے

ساڈے ہتھ ہتھیا نہ کوئی ، بس اک صدق ایمان

شوق دے پینڈے بھجدے جائیے، دھر کے تلی تے جان

-------------------------------------

منگویں لیڑے تن تے پائے، منگویں ہار سنگھار

فیر وی تیرا کوجھ نہ لکیا، کیتے جتن ہزار

اوڑھ پوڑھ توں سو لکھ کر لے، روگ نا جاون یار

ٹٹیا پات مٹی وچ رلیا، آوے نت بہار

اونچ نیچ

شاماں پئیاں کچے گھراں دے ویہڑیاں اندر منجیاں ات٘ے

سارے دن دی ٹُٹ بھج پچھوں 

دکھدے سریراں والے پئے نیں

گڈ٘ے گڈیاں ورگے نیانے  

دکھدے جثے ڈھڈ تے پا کے ہونک رہے نیں

شاماں پئیاں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

چلھے اندر گل٘ا بالن اکھ دا کج٘ل کھور ریہا ہے

منہ دے سواد نوں

گولی وج٘ے

بھکھ نال جثہ ڈول ریہا ہے

شاماں پئیاں  ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

چم چڑک٘اں لال پوک٘ڑ

رات دا بوہا کھول رہے

وقت دی چکی ہیٹھا پ٘سدے

سپ وانگوں وس گھول رہے نیں

شاماں پئیاں کچے گھراں دے ویہڑیاں اندر منجیاں ات٘ے

ساہمنے والی کوٹھی دے 

پھاٹک نیں اچ٘ے

شام بیچاری ٹپ نہیں سکدی

کالی رات وی سجے کھبے ہو ننگھدی

کوٹھی اندر وڑھ نہیں سکدی

جھاتی مار کے دیکھو جد وی

ساہمنے کندھ تے جھولدے وقت دی چندری سوئی

سجری سویر دے ٹھنڈی وا دے بُلیاں جیہے ویلے تے ہی 

آتکی رہندی

ایدھر اودھر ہل نہیں سکدی

شاماں پیندیاں کچے گھراں دے ویہڑیاں اندر منجھیاں ات٘ے

بچیاں دا پیو

بھا پچھدا گیا
پچھے ہٹدا گیا
گھر آ کے دسن لگا
پھل  سارے گلے ہوئے سی

جیون والی اس شطرنج توں اک تک ایہو سکھیا ہے

بیجن گُڈن وڈھن گاہون، بھکے بھانے جو وی کرن

دانے اوس دے حصے آونے جیہڑا پہلےای رج٘یا ہے

دا تے آئی گوٹی نوں معافی موفی ملدی نہیں

 شطرنج  ورگے اس جیون توں اک تک ایہو سکھیا ہے

نکے بر دے کپڑے ورگا دن ایے میرا

نکے بر دے کپڑے ورگا دن ایے میرا

جنج وی کتراں کم دے میچے آوندا نہیں

اج دے کم نوں کل تے سٹدا سٹدا میں

سچیں نکا رہ گیا عمر لکوندا نہیں

پوکڑ

رات جنہاں نے پورے گھر نوں بھریا سی

دن چڑھیاں تے پتیاں وانگوں کھلر گئے

ساون مہینے میینہ دا سن کے نکلے سی

عاشقاں انگوں جھٹ ک جی کے وسر گئے