مشورہ

 گھٹن بہت ہو تو بادل امڈ ہی آتے ہیں

ذرا گرجتے ہیں اور پھر برسنے لگتے ہیں

سو مشورہ ہے مرا رو لیا کرو تم بھی

میرے جدی پِنڈ دیے مٹیے میتھوں زبان لَے لَے

 میرے جدی پِنڈ دیے مٹیے

میتھوں زبان لَے لَے

میں اک دن آواں گا

پھیری پاواں گا

تے

تیتھوں پچھاں گا

دس کھاں کداں تورے سی 

بزرگ میرے

جاناں مٹھیاں چ دھر کے

پگاں تے چنیاں کھو کے

بے وس کر کے

تے کداں جَر لیا توں

کُکھاں دیاں جایاں نوں

چھاتی تے مویاں تھاپڑن دا

جگرا کتھوں کر لیا توں

 میرے جدی پِنڈ دیے مٹیے

میں آواں گا 

تے دیکھاں گا

اوہ ویہڑا

جتھے سرت سانبھی سی

میرے دادے نیں

اوہ فصلاں جتھے ہل جوتے 

پردادے نیں

او بوٹے انباں دے

جو پتاں وانگ پالے

دادے دے دادے نیں

اوہ کھوہاں دی واہی

جتھے چرس گیڑے

دادے دے پردادے نیں

اوہ ویہہ گھماں پیلی

جیہڑی بیع کیتی سی

پردادے دے پردادے نیں

میں آواں گا

تے پھرولاں گا اوہ بھوں

جتھے ہڈ نیں میریاں ست٘اں پیڑھیاں دے

 میرے جدی پِنڈ دیے مٹیے

میتھوں زبان لَے لَے

مونہوں بول کے کہہ دینا تاں پیار نہیں ہندا

 مونہوں بول کے کہہ دینا تاں پیار نہیں ہندا

ساڈے ورگے شاعر جیہے

لفظاں دے ہار پروئی پھردے

موقع بھالدے رہندے نیں

دس کے سچے ہوون دا

ریجھاں نال بنائیاں پن٘یاں

پاوے دے نال بھن بھن دندی

ماں نوں دیکھ کے سوچیا میں

پیار جتایا نہیں ہنڈایا جاندا ہے

مونہوں بول کے کہہ دینا تاں پیار نہیں ہندا