کتھے کالا بھَور کچجا، کتھے پھُل دی سوبھا

نال سجن دے ٹہکدی جاوے، ہسدی جاوے ناری
جیویں پھل گلاب دا بوٹا مہکے وچ کیاری
چنگی ماڑی شکل نئیں ہندی، دل ملنے دا سودا
کتھے کالا بھَور کچجا، کتھے پھُل دی سوبھا

راتیں نیند نہ آنوندیں مینوں

راتیں نیند نہ آنوندیں مینوں
دن وچ سُنے آوندے نے
ربا خیر کماویں ربا
دل وچ خوف جئے آوندے نیں
دھی دے سِر وچ تولہ اگیا
بابل رو رو داڑھی ًبھیں لی
ساکھ اڈیکے بوہا تکے
سال ہی لنگدے آوندے نیں

تسی رہتل وِرثہ بھالدے

سانوں لوڑاں کولہو نُوڑیا
دِتّے اکھیں کھوپے لا
اسیں پوچھاں چُک چُک بھجدے
بھیڑی بھک دے چھینٹے کھا
ساڈا عشق وسے گھر کھیڑیاں
اسیں بیٹھے مل سواہ
ساڈی پگ مٹی وچ رل دی
سانوں فکر نہ ہان نہ لاہ
ساڈے ہتھ لہو نال لبھڑے
ساڈے گھر ہی سوگ پیا
تسی رہتل وِرثہ بھالدے
اسیں آپ ککھاں دے بھا

دکھ تے میں ہن اڈ نئیں ہندے اک دوجے وچ ڈیرا

ساہاں اندر ہوکا ملیا، اکھ وچ ہنج بسیرا
دکھ تے میں ہن اڈ نئیں ہندے اک دوجے وچ ڈیرا

میں پھٹ پھٹ دہی جد بنیا

اے جاگ ہزاراں سال توں ہے لگیا مرے وجود نوں
میں پھٹ پھٹ دہی جد بنیا، کنبھلا عشق درود نوں
دو آبہ مرے وچ بولدا، میں آپ تے سوچن ہار نہیں
سِ سجدہ اوسے دھرت نوں جیہدے باہج مینوں اپکار نہیں

جوگیاں سنگ یارانے لائے

جوگیاں سنگ یارانے لائے
سپ دی جونے آئے
بین بجا کے موہ لیا سانوں
کیلیا جد مستائے
کُڑھدے جائیے ڈنگدے جائیے
برہوں اگ دے تائے
جوگیاں دے لڑ لگّے جیہڑے
جیون مرن ترہائے

جھاڑ دے پلّہ، اٹھ پر دیسی

جس دھرتی وچ سُفنے بیجے
اس دھرتی چوں کنڈے اُگّے
جس امبر دے ترلے پائے
اس امبر نے روڑے سُٹے
دھرتیے دیس نکالا دے دے
جھوٹی واسا کھو لَے ساتھوں
امبرا ! سِر توں لامبے ہو جا
چھت دا جھاکا کھو لَے ساتھوں
جھاڑ دے پلّہ، اٹھ پر دیسی
پھڑ لے کھونڈا چک لَے کھیسی

پینڈے ساڈے عمروں لمّے

پینڈے ساڈے عمروں لمّے
ٹر جائیے جاں بہہ جائیے
جندے ساڈا فیصلہ کردے
مر جائیے جاں رہ جائیے
 ساڈا بوٹا پیند بیگانی
نسلوں کنسل دی جونہنڈانی
مٹیے توں ہی مشورہ دے ہُن
سُک جائیے جاں سہہ جائیے

اک سمندر پانیاں بھریا

اک سمندر پانیاں بھریا - اک سمندر دلدل ہے
انت سمے جد ڈُب مر جانا - جیہا جل ، تیہا تھل ہے

جد تک ساہ ست وچ بدن دے، تد تک کلپن رہندی ہے
پنچھی پنجرہ توڑ کے اڈنا، مک جانی سب ہلچل ہے

سفنے بیجے وِچ مزاراں، مرجاں گے تاں آگّن گے
جندے تھوڑا حوصلہ کرلے، کجھ ساہاں دی کھیچل ہے

دھرماں کیتا کندھاں اولے، منہ شیشیے دا تکیا ناہیں
ڈور جنور وی انج نہ لڑدے، بندہ مورکھ پاگل ہے

اسیں پنجابی

اسیں پنجابی

ملو ملی بدھو بدھی
جھوٹی سِکھیا سیکھدے رہندے
جاندے ہویاں، اکھ کج بیٹھے
اندروں اندریں رِجھدے رہندے
-----------------------
دوڑ جنور دی جون ا ساڈی
بھار بیگانہ کھچدے رہندے
خورے کیس پڑاہ تے جانا
خورے کیہڑے ہِِکدے رہندے
------------------------------

47 دی اک کہانی

اج اک باب جی نال ملنی ہوئی جیہڑے کہ سن ۴۷ وچ چڑھدے پنجاب توں لہندے پنجاب آئے سی -
بابا جی ۴۷ وچ پندرہ سال دے سی- اہہناں دا پنڈ سے
دا ناں لنگیری سی جیہڑا کہ نواں شہر تے پھگٔاڑہ دے گبھے آ
میں انہاں نال کجھ سوال جواب کیتے
سوال: میاں جی تہآڈی سکھاں نال کاہدی لڑائی سی
جواب - ناں پت کوئی لڑائی نئیں سی، اسیں تاں سگوں کٹھے کھیتاں چ کم کردے سے ہر کم کٹھے کردے سے
سوال-
تے فیر جد اجاڑے پئے ادوں اینی مار وڈھ کاہتوں ہوئی
جواب-
 - کوئی سمجھ نئیں آئی ہسدیاں وسدیاں نوں کیہ ہو گیا
پت اوہ چور اچکے سی جیہڑے ہر ویلے بس موقع بھالدے- اوہناں دا کوئی دھرم نئیں ہندا
سوال:
بابا جی تہاڈ اپنا پنڈ سی تسی نہ چھڈ دے
جواب-
ساڈے پنڈ سارے مسلمان ای سی، بس دو گھر سکھاں دے سی
اک جگو سیاں تے اک بے چارہ اوت نپتا سی اوہدا ناں ای بھل گیا
اسیں ایہو سوچیا سی کہ ایتھے ہی رہواں گے پر فیر سرکار دے بندے آئے انہاں آ کے کیہا کہ تہانوں ایہہ پِنڈ چھڈنا پینا
سوال:
؟تہاڈا خانداں خیریں میہریں آ گیا .
جواب
ساڈا خاندان آ گیا سی، ساڈے میاں جی راہ چ وچھڑ گئے سی پر او وی لبھ گئے سی مگروں
پر ساڈے پھپھڑ دا خاندان
(ابابا جی چپ کر گے تے اکھاں گیلیاں ہو گئیاں)
سوال
کیہ ہویا پھپھڑ نوں
جواب:
پھپھڑ دا تبّر وڈھیا گیا
پھھڑ مربّے گیا سی
جد گھر آیا تے دیکھیا - لاشاں نال گھر بھریا ہویا سی
وڈے منڈے دا دھڑ پاتھیاں والی گہوڑی  تے پیا سی تے وڈھے ہوئے گلے توں لہو دا فوارہ نکل  ریہا سی
سِر لبھدے رہے، نئیں لبھیا،
ایہداں ایں کسے دا سِر کسے دا دھڑ لبھیا
سارے جیاں دے مرن دے ثبوت مل   گئے پر وڈھی دھی جیہدا تھوڑے دناں پچھوں ویاہ سی اوہدا نہ سرِ لبھیا نہ دھڑ لبھیا
سوال:
فیر.؟
جواب:
فیر کہہ پُت نہ مرن والیاں نوں روئے نہ کسے نوں دفنایا نہ ہی گڈے جوڑے
جدھر نوں مونہہ ہویا نٹھ پئے
راہ وچ قافلے جاندے سی اسیں وی اک قافلے نال مل گئے
لنگیری (پھگواڑے))
توں تردے ہوئے جالندھر پہنچے اوتھے جا کے ٹیشن تے گڈی پھڑی
جد گڈی لہور رکی تے بابو واج ماری لہور آ گیا اتر جاو
 - اسیں نئیں اترے سانوں ایتھے کون جان دا سی
ساڈا لہندے پنجاب وچ کوئی رشتے دار ای نئیں سی
گڈی تر پئی اگے شیخوپورہ آیا
بابو نے فیر واج ماری ، کئی لوکی شیخوپورہ اتر گئے
اسیں فیر چھت تے بیتھے رہے
گڈی اگے جا کے لائل پور رکی
لائل پور آخری ٹیشن سی
اسیں فیر وی چھت تے ای بیٹھے رہے
فیر گڈی والے بابو نے سانوں کچھ کے تھلے لاہ دتا
اسیں گڈی توں اترے تے لائل پور ٹیشن تے بہہ گئے - تے اوتھے ای کنے دن بیٹے رہے
فیر لنگیری پنڈ دے ہور لوکی آئے تے فیر اسیں اپنا کوئی تھاں ٹکانہ لبھن لگّے


بھوں چھُٹی تے بولی بھُلّی
جوگی جون ہنڈائی
ساڈے لئی تاں پئے اجاڑے
لال ہنیری آئی
آزادی نوں جانن جنہاں
شاہی ونڈ کے کھائی
اسیں تاں پکھی واسا کھٹیا
تھاں تھاں جھگی لائی