رُکھ بدن دا سکدا جاوے

رُکھ بدن دا سکدا جاوے، جھڑدے جاون پتے
عمر اے جوبن رُت دی بیرن، کیہڑا عمرنوں ڈکّے
روکدے روکدے ڈُل جاندا ہے، بُک وچ پانی بھریا
کالی ڈین نے کھادا آخر، جو وی سورج چڑھیا

پتراں والے، سہریاں والے

پتراں والے، سہریاں والے

دھیاں والیاں    دے سر کھیہہ

حال اوئے ربّا دیس پنجاب دی

پاسہ ماری دییہ

ڈھڈوں کھوٹے، منہ دے مٹھے

ساڈے جھوٹھے بول

دھیاں نال ورتارا یکھ کے

کھل جاندے سب پول

جیہدے پیراں ہیٹھاں جنّت

بیٹھی ہنج پروے

کیہندے اوتھے کال رزق دا

جتھے ناری روے

لمی چوڑی گل نئیں آوندی

اک نکتہ سمجھان

تکڑی  دے وچ جھول جو پاوے

عادل یا بے ایمان

=================================

ساکھ دھیاں دا لبھدے مر گے

ماپے دکھاں ہارے

لالچ لوبھ تے کالے دھن وچ

صدق صفا نت ہارے

baat jaa'n bujharat bhujjo

میرا نانا ہے جالندھروں
پھگواڑیوں دادا
تے جم پل نویں شہر دی
میرا دادا سوہرا
میں رہندا وچ لہور دے
بجھ دیس ہے کیہڑا؟
--------------------------------------------
--------------------------------------------
اس انڈیا پاکستان نوں تسی رکھو کولے
میں پتر پنج دریاواں دا پنجاب ہے میرا
------------------------------------------
کتے اردو کرے ملاوٹاں کتے ہندی رولے
اسیں پھس گئے وچ ریاستاں اسیں لوگ سے بھولے

بس کر مٹّیے

سِر منہ مٹی، ہتھ وچ مٹی، مٹی پائی پلّے
ویکھ لَے مٹیے تیرے ہو کے، رہ گے کلّم کلّے
جاں
مٹی دے نال پیار ودھا کے آ گے مٹی تھلے

ویکھ لَے مٹیے تیرے ہو کے، آ گئے مٹی تھلے

دھرماں والیاں ونڈیاں تینوں، ملّاں مل کے بہہ گے
تیرے اپنے پتّرے تیرے، ہیٹھاں دب کے رہ گے

بولی تیری بولدے جیہڑے، جھڑکاں تھڈے جردے
تیرے نال وفا جو کردے، بھکّے ننگے مردے

لیہندے پاسیوں ڈاکو آوندا، تے سلطان کہاندا
تیرے واسطے مر گے مک گے، ناں نہ تھیہ اناں دا

تیریاں سسیاں تھل وچ سڑییاں، سوہنیاں ڈب ڈب مرییاں
رو رو ہنبھیاں ہیراں فیر وی، ڈولی کھیڑیاں چڑھیاں

بس کر مٹیے فیصلہ کردے، بجھدا دیپ بجھا دے
جے کر قیدو جتدے رہنے، عشق دی ریت مکا دے

پت دا بستہ

پت دا بستہ اینا بھارا چکّے لک مڑجائے
کھول کے دیکھیا اندر کیہڑے روڑے پتھر پائے

بے مطلب جئے سبق بے گانے پردیسوں منگوائے
ست سمند پار دے قصّے وچ کتاباں پائے

روندے جاندے رٹدے جاندے  لفظ انجان زباں دے
علم دے ناں تے ظلم ای سہندے بچے پاکستاں دے

چھے گھنٹے دی قید مشقت، مجرماں وانگوں کٹدے
اج اسکول نہ گھلو سانوں، روز ای منتاں کردے

جا اسکولے ساڈے بچے کیہی سکھیا سکھدے
اپنی قوم توں نفرت کردے آپنے آپ توں کِھجدے

اسیں پنجابی

اسیں بیگانے قَیدے پڑھ پڑھ
نام بنائی پھِردے
جو کجھ ساڈا اپنا سی او
سب لکائی پھردے
جس ویہڑے توں مار اڈاری
چڑھ چوبارے بیٹھے
اس ویہڑے نوں پرت نہ سکدے
سب کجھ ہارے بیٹھے
بابا لاوے پوتا کھاوے
قول بزرگاں پُگنے
ساڈی پیڑھی پاپ کھلارے
اگلیاں پیڑھیاں چگنے
اپنی اصل تے ہوند گنوا کے
ڈھڈ دی روٹی کھٹی
پھوٹ ہے ایہی بھکھ تے جیہڑی
تن من بیچے ہٹی

---------------------------
ماڑے دا کی دین دھرم تے
 ماڑے دا کی ناں
جتھے دو ویلے دی لبھی
بیٹھا اوسے تھاں

شوق تے پینڈے

من دی لیک الیکدا جاویں
عشق پگاویں مر کے
انج وی تاں سب مر مک جانا
کجھ کھٹ جاویں مر کے

شوق تے پینڈے عمروں لمے
جیندے جی نا مکدے
جان شیہدی کر کے بندیا
قول وفا دے پُگدے

مذہب

امن سکون تے سب دی سیوا
مذہب کل محبت اے
پر جے مذہب نفرت ونڈے
مذہب نئیں سیاست اے

من دی لیک

من دی لیک الیکدا جاواں
لوکاں ول نہ تکاں
قافلے والے کھبے  مڑگے
میں سجے  ول بھجاں
انت سبھاں نے مر مک جانا
من آیا سو کریے
پیڈ کسے دی نپن نالوں
چنگا سُتّے رہیے

جندرا

میں لاہور دیاں گلیاں چ پھردا ریہا

بڑی دیر

مینوں بھال سی

کسی ایسے انکھی جی دی

جیہڑا اندروں باہروں آزاد ہوئے

پر کتھے؟؟

جیہڑا ملیا

اوہدے متھے ایہو لکھیا سی

میں تیجی دنیا دا

اک ذہنی غلام آں

نہ تن تے بانا اپنا

نہ منہ وچ بولی اپنی

نہ عزت تے شہرت دا معیار اپنا

کیوں جے ایہہ سب کجھ

میں بہت ورہے پہلاں

اپنی پنڈ والی حویلی وچ چھڈ آیا سی

تے حویلی نوں جندرا مار آیا سی

Mazloom - An Old poem written in 2008

mere mazloom mere zer-dast apne zalim ko begunagi ki safayee na de. ghair munsuf ko insaf ki duhayee na de. zulm sehnay ko zer rahnay ko , ik yehi qasoor kafi hai, k bai qasoor hai. apney hi khauf k dhokon men majboor hai tu. tere mujram hain yeh latkay huay bazoo teroo gunah gaar hain band hoti huee roti huee yeh aamkhien teri, mujh se taqat k tawazun ki baat na kar, yeh na bol k mukhalif ka muqabla hi nahin, sach tou yeh k haar giya tu haar se pehlay, teri ghairat ko lalkar ka hosla hi nahin, mere mahkoom, mere adna-o-past\ tujh ko qasam, tere masoom bachon ki, jin-ho ne ne tere ghar mein abi aankh nahin kholi --tere aanay wale massom bachon ki kasam aur jin ka asasa hain gulami ki zanjeeren teir bay basi k aansoo qismat ki lakeerain teri, ristay huayay khoon k katray,, aur cheekhain teri, mere kamzor, mere khauf prast quwwate-e-baazoo pe ik baar bharosa tou kar, tasleem-o-raza ki zubaan se kabhi shikwa tou kar, muqabal ko ik baar ghussay se ghoor hi lai, tu buzdil hai mager shayed teri nasal mein, koyee bahadur ho k tera intiqam jo lai, aankhain khol, dusham ko pehchan tou lai.