سِر منہ مٹی، ہتھ وچ مٹی، مٹی پائی پلّے
ویکھ لَے مٹیے تیرے ہو کے، رہ گے کلّم کلّے
جاں
مٹی دے نال پیار ودھا کے آ گے مٹی تھلے
ویکھ لَے مٹیے تیرے ہو کے، آ گئے مٹی تھلے
دھرماں والیاں ونڈیاں تینوں، ملّاں مل کے بہہ گے
تیرے اپنے پتّرے تیرے، ہیٹھاں دب کے رہ گے
بولی تیری بولدے جیہڑے، جھڑکاں تھڈے جردے
تیرے نال وفا جو کردے، بھکّے ننگے مردے
لیہندے پاسیوں ڈاکو آوندا، تے سلطان کہاندا
تیرے واسطے مر گے مک گے، ناں نہ تھیہ اناں دا
تیریاں سسیاں تھل وچ سڑییاں، سوہنیاں ڈب ڈب مرییاں
رو رو ہنبھیاں ہیراں فیر وی، ڈولی کھیڑیاں چڑھیاں
بس کر مٹیے فیصلہ کردے، بجھدا دیپ بجھا دے
جے کر قیدو جتدے رہنے، عشق دی ریت مکا دے
No comments:
Post a Comment