بابل دے بغیچے دی، توں آخری چڑیا سی

بابل دے بغیچے دی، توں آخری چڑیا سی
توں ای اوں اُڈ گئیں پردیس چہکاں مک چلیاں
امڑی نال سانجھی سی تری تسبیح نیند نماز
 توں ای اوں بِسر گئیں پردیس سانجھاں مک چلیاں

ترے لڑ نال بجھے سی، بچپن دے چار دیہاڑ
توں بچپن لے گئیں نال یاداں مک چلیاں
پنڈ والے وہیڑے وچ توں وقت نوں ٹھلیا سی
جد توں ای اوں من لئی ہار ٹھلاں مک چلیاں

تری گڈی کیل جڑے، ترے گیٹے روڑ بنے
ترا وسدا رہے سسرال کھیڈاں مُک چلیاں

جیس بُوٹے تے مالی نہ مہرکرے

جیس بُوٹے تے مالی نہ مہرکرے
اودھےتوں بُور پُگے، نہ ہی چھاں سرے
کاہدا بچپنا، کاہدا ہے جوبنا جی
نکّی عمرے جنہاں دا باپ مرے

ننگدے وڑھدے ٹھڈے مارو

ننگدے وڑھدے ٹھڈے مارو، بھن دیو من دا پتھر
ڈھے جے انکھ وجود مرے دی، گولہ ہو جے کھنگھر

دھیاں جمّن تے دسّن ویلے، چپ ہوٹھاں نوں لگ جاندی

کمایا پاپ سودھن ویلے، چُپ ہوٹھاں نوں لگ جاندی
دھیاں جمّن تے دسّن ویلے،  چپ ہوٹھاں نوں لگ جاندی

جے پت دا رشتہ کرنا ہووے، ہر بندے توں پچھدے نیں
دھیاں دا ساکھ لبھن ویلے چپ ہوٹھاں نوں لگ جاندی

دھیاں پگڑی نوں ہتھ پاون، دھیاں متھے دی رسوائی
دھیاں نیں ننگ، کجّن ویلے چپ ہوٹھاں نوں لگ جاندی


دھیاں ڈیکاں دے بوٹے نیں، انہاں نوں جمدیاں مارو
انہاں دے نہس جوبن ویلے چُپ ہوٹھں نوں لگ جاندی


دھیاں دے لیکھ کالے  نیں، دھیاں دے کرمِیں کِیڑے نیں
دھیاں دے بارے سوچن ویلے چپ ہوٹھاں نوں لگ جاندی

پنجابی دی بِپتا

اسیں زلف دا کُنڈل کھولیے، کیہ، ساڈی اکھیں گُنجل پہہ جاوے
اسیں لب و رخسار تے بولیے کیہ، ساڈی جیبھ نوں دندل پہہ جاوے

اسیں واجاں دے دے تھک مریے، ساڈی کُوک نوں سمجھن والا کون
اسیں گونگے  بہرے دکھیارے، ساڈی ہوک نوں سمجھن والا کون

اسیں لفط وکیلڑے کرنے کیہہ، جد لفظاں وچ نہ جان رہی
اسیں اپنی ہوند گنوا بیٹھے، ساڈی کیہڑی جان پچھان رہی
-------


اسی خالص بولی بولیے کیہ، بھیڑے ددھ وچ پانی پائی جاندے
دن رات ساڈے کنّاں وِچ، بھیڑے اردو انگلش گائی جاندے

کوئی جوڑی ہے مَنڈیاں دی

کوئی جوڑی ہے مَنڈیاں دی
تیرے میرے وچ جِندے، اک باڑھ ہے کنڈیاں دی

ماریا، کُٹّیا ، ساڑیا، وڈّیا، فیر وی گل نا مُّکی

ماریا، کُٹّیا ، ساڑیا، وڈّھیا، فیر وی گل نا مُّکی
اسیں پنجابی، تسیں پنجابی، ، کھِچ سینے وچ پیندی


نِیریاں راتاں،  دے او ڈاکو، کارندے شیطاناں دے
نہ او مسلم، نہ او سکھ ، دشمن سی انساناں دے

دھونیاں دیوو، مِرچاں وارو، لوکو نظر لہاو
پنج دریاو ، غسل دواو، دل دا میل گنواو

اسیں سبھ جہان دے کمّی ہاں

اسیں اردو فارسی سکھدے ہاں
شیرازی دہلوی لکھدے ہاں
بیگانیاّں رنگاں وچ رنگدے
اسیں اپنے آپ توں کھجدے ہاں

اسیں عرب شہزادیاں دے نوکر
تے انگریجاں تے ٹلّی ہاں
اسیں چُوڑے چَیر مصلّی ہاں
اسیں سبھ جہان دے کمّی ہاں

پنجابیاں دے ناں ۲

تند نئیں ٹُٹیا تانی ٹُٹ گی، پے گے بہت سیاپے
ساتھوں ساڈی ٹاہنی چھٹ گی، بھوگنے پئے اکلاپے

اپنے دیس چ پردیسی ہاں، پھردے وانگ شُدائیاں
گلیاں مسکن دیکھے بھالے، شکلاں لگن پرائیاں

شیشے موہرے کھڑ نئیں سکدے، ایہہ کی بھیس وٹایا
لوکاں پِچھے لگ لگ آپاں، اپنا آپ گنوایا

اٹھ وے نانک، اٹھ وے وارث اٹھ وے بُلھیا، اُٹھ پَے
اٹھ وے بھگتا، اٹھ وے کھرلا، اٹھ وے دُلّیا اٹھ پے

قوم تے اوکھا ویلہ ایا، بیڑی دُبنے آئی
ورثے والی بُڈھی مائی ہڑھ وچ رُڑھنے آئی

ماں بولی پنجابی

پُت کپُت سب ہندے جاندے ، وارث ناں کوئی بن دا
ککھوں جمیا وانگ سنپولیاں، کُکھ نوں ہی مُڑ ڈنگدا
پلّہ اڈ اڈ ارجاں کردی مٹی پنج دریائی
پنجابی وچ جمدا پلدا پنجابی توں سنگدا

پنجابیاں دے ناں

پنجابیاں دے ناں 
ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਨਾਂ
ساڈے ہتھ مہاراں دے کے، چنگا مندا بول کے تُر گے

ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਮੁਹਾਰਾਂ ਦੇ ਕੇ, ਚੰਗਾ ਮੰਦਾ ਬੋਲ ਕੇ ਤੁਰਗੇ
   سانوں بنھن والے مالک، ساڈے سنگل کھول کے تُر گے
ਸਾਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਣ ਵਾਲੇ ਮਾਲਿਕ, ਸਾਡੇ ਸੰਗਲ ਖੋਲ ਕੇ ਤੁਰਗੇ

ساڈی تابعداری دیکھو، اج وی اوسے کیلے بیٹھے
ਸਾਡੀ ਤਾਬੇਦਾਰੀ ਦੇਖੋ, ਅੱਜ ਵੀ ਉਸੇ ਕੀਲੇ ਬੈਠੇ
پیراں دی مِٹی نہ چھڈی، اج وی اوسے تھاں تے بیٹھے
ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਨਾ ਛੱਡੀ, ਅੱਜ ਵੀ ਉਸੇ ਥਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ
گل چوں طوق غلامی والا، لاہ وی دِتّا تاں کیہ ہویا
ਗੱਲ ਚੋਂ ਤੌਕ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਾਲਾ, ਲਾਹ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ
جوک بیگانی، گاہن بیگانہ، گاہ وی دِتّا تاں کیہ ہویا
ਜੋਕ ਬੇਗਾਨੀ, ਗਾਹਣ ਬੇਗਾਨਾ, ਗਾਹ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ
بھاویں چڑھ اسمانیں بیٹھے، بانجھ کدے آباد نہ ہندی
ਭਾਵੇਂ ਚੜ੍ਹ ਅਸਮਾਨੀਂ ਬੈਠੇ, ਬਾਂਝ ਕਦੇ ਆਬਾਦ ਨਾ ਹੁੰਦੀ
جد تک ذہن غلامی والا، قوم کدے آزاد نہ ہندی
ਜਦ ਤੱਕ ਜ਼ਿਹਨ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਾਲਾ, ਕੌਮ ਕਦੇ ਆਜ਼ਾਦ ਨਾ ਹੁੰਦੀ


اپنا کھانا آپ کمانا، اپنی انکھ چ جینا مرنا
اپنی بولی اپنا وِرثہ، سانبھ کے رکھنا، مان وی کرنا

چڑیاں باجاں نال لڑاواں تے پاگل کہلاواں

چڑیاں باجاں نال لڑاواں تے پاگل کہلاواں
دسو لوکو، باجاں توں فر چڑیاں کنج بچاواں
کد تک ترلے منتاں چڑیو، کد تک منگ دا دانہ
جد تک جینا، ڈٹ کے جی لو، اک دن سب مر جانا

انگریجاں نے جِت لئی بازی، مُکدی گل مُکائیے

انھی ہوئی پھرے جوانی، تھاں تھاں ٹھوکر کھاوے
بے مہارے اُوٹھآں وانگوں مستیاں کردی جاوے
ماپے چپ چپیتے بیٹھے، ماپیاں دی کس سُننی
فیشن دا ہڑ چڑھدا آوے لج شرم سب ڑُڑھنی
 اپنے ڈھڈ توں چگا چک کے اپنا ننگ دکھائیے
انگریجاں نے جِت لئی بازی، مُکدی گل مُکائیے

سج سج آوندیاں ناریاں ایتھے، جیویں جنجے آئیاں

 -------یونیورسٹی -----   
سج سج آوندیاں ناریاں ایتھے، جیویں جنجے آئیاں
ہان دیاں نال ٹہکن چہکن، جیویں ہون ویاہیاں
چوری ہو گئے ساڈے گہنے، ویریاں  سنّاں لائیاں
لائی لگ بھیڈاں راہواں بھلیاں، بابا دیوے دہائیاں

----------------پنجابی ----------------
پت کپت سب ہندے جاندے، وارث ناں کوئی بندا
کُکھوں جمیا، وانگ سنپولیاں، کُکھ نوں ہی مڑ ڈنگدا
پلّہ اڈ اڈ ارجاں کردی، مِٹی پنج دریائی
پنجابی وچ جمدا پلدا، پنجابی توں سنگدا

مایوسی

جے کس ہکیا، تُر پینا ہے، جے کس ڈکیا رکنا
جے کس پچھے لایا لگنا، جے کس موڑیا مڑنا
لائی لگ بھیڈاں کولوں بندیا، کی پُگنا، کی پُجنا

ਜੇ ਕਿਸ ਹਿੱਕਿਆ, ਤੁਰ ਪੈਣਾ ਹੈ, ਜੇ ਕਿਸ ਡੱਕਿਆ ਰੁਕਣਾ
ਜੇ ਕਿਸ ਪਿੱਛੇ ਲਾਇਆ ਲੱਗਣਾ, ਜੇ ਕਿਸ ਮੋੜਿਆ ਮੁੜਨਾ
ਲਾਈ ਲੱਗ ਭੇਡਾਂ ਕੋਲੋਂ ਬੰਦਿਆ, ਕੀ ਪੁਗਣਾ, ਕੀ ਪੁੱਜਣਾ