تند نئیں ٹُٹیا تانی ٹُٹ گی، پے گے بہت سیاپے
ساتھوں ساڈی ٹاہنی چھٹ گی، بھوگنے پئے اکلاپے
اپنے دیس چ پردیسی ہاں، پھردے وانگ شُدائیاں
گلیاں مسکن دیکھے بھالے، شکلاں لگن پرائیاں
شیشے موہرے کھڑ نئیں سکدے، ایہہ کی بھیس وٹایا
لوکاں پِچھے لگ لگ آپاں، اپنا آپ گنوایا
اٹھ وے نانک، اٹھ وے وارث اٹھ وے بُلھیا، اُٹھ پَے
اٹھ وے بھگتا، اٹھ وے کھرلا، اٹھ وے دُلّیا اٹھ پے
قوم تے اوکھا ویلہ ایا، بیڑی دُبنے آئی
ورثے والی بُڈھی مائی ہڑھ وچ رُڑھنے آئی
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment