پنجابیاں دے ناں

پنجابیاں دے ناں

کھیتاں وچوں پٹ کے سانوں
گملے اندر لایا
ساڈے تے دس بُور کی آونا
کس کم ساڈا سایہ
اُس مالی دے کرمیں کیڑے
چھاورے جیس اگایا


ساڈی سُچّی کھَل لہائی
جھوٹی قلعی کرائی
گل وچ ٹھوٹھا ڈوری بنھیا
گڑوی ہتھ پھڑائی
منگ منگ کھاندی پوچھ ہلوندی
  جونوں بے جون  لوکا ئی



چھوٹا جیہا سکرپٹ
بیبے:
جونوں بے جون، بُرا حال بونکے دیہاڑے
میرا کملا جیہا پت کتھوں کتے پکوندا آیا
پتر:
اماں اج اکّی فروری آ، ماں بولی دیہاڑ، ، پریس کلب اگّے وکھالہ دے آئیاں
بیبے:
ہائے وے پترا
دیس آزاد ہوئے ستر سال ہو گئے
پر کاہدا آزاد ہویا
ہلے وی ایہداں لگدا جِدّاں پرائے دیس بیٹھے ہوئے
پتر:
پرائے دیس؟ امّاں اوہ کِداں
بیبے:
پتّ اپنے تے پرائے دیس چ اینا کو فرق ہندا کہ اپنے دیس  چ بنداں گھر تے باہر اکّو بولی بولدا
پر بیگانے دیس چ گھر دی سردن ٹپ دے سار ای بولی بدل جاندی آ
جے ایہو چالے رہے تاں پتہ نئیں ملک دا کی بنو
پتر:
اماں بولی دا ملک نا کی تعلق؟
بیبے:
پت ایسے اردو نے بنگالی ساڈے توں دور کیتے سی، تے بنگلی دیس بن گیا
چلو جو رُڑ گیا اوہ تاں رُڑھ گیا
جو بچیا اوہنوں تاں سودھ لوو،
پتہ نئیں کدن انہاں مورکھاں نوں مت آو گی،
جے انہہاں نے پاکسیاتیاں نو قوم بناونا ہے تے اوہناں دی زبان تے ورثے دا وی خیال رکھنا پاو گا
،
اردو وانگوں بلوچی ، پشتو، سندھی تے پنجابی نوں وی قومی زبان بناونا پو گا