کوئی نشہ جیہا کر دیو مینوں، درد دلے بھرآیا
ہاسیاں ہوکیاں دا اک سانجھی اٹھ پردیس سدھایا
جنّاں چوگا، لیکھیں لکھیا، چگنا تے اُڈ جانا
ڈھیری مل مل بہہ نہ کُڑیے، سکھ لَے ونڈ کے کھانا
ڈھیری کھلّر پتّر جانیں، جد آوازہ آنا
کدے جدائیاں ونڈن آوے، کدے ملاوے گڈی
آ اسٹیسشن خالی ہووے تے بھر جاوے گڈی
دنیا چل چلا دا میلہ، وِسل بجاوے گڈی
ٹھریا عشق دا سورج لوکو،، ڈھلیاں حسن دوپہراں
کاسہ پھڑ تکالاں آئیاں، جھولی پا دے خیراں
رتھ سمے دا اڈ دا جاوے ہتھ نہ آون مہاراں
ویلا تھوڑا رہ گیا لوکو، کم پئے نے ہزاراں
دھیاں دا دھن اولّا ہے، دھیاں دے ماپے ڈردے نے
گھرے رکھدے وی مردے نیں، وداع کردے وی مردے نیں
،
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment