کنالی دیاں کندھاں اچیاں

کنالی دیاں کندھاں اچیاں

!!!!!!رابی  

اچی دینی “ابو جی” واج آئی

رابی کُک ستی پئی تربھک کی اٹھی، نٹھ کے آئی جداں کول ای کھڑی واج دی ہی آڈیک کر رہی ہووے

“ابو جی”: کیہہ کردی سی؟

رابی چپ کھڑی رہی

“ابو جی”: - ماں وانگوں انپڑھ ای رہنا- بھورا پڑھ وی لیا کرو - چل کتاب لِے کے آ

رابی جاندی آ تے پنجویں  کلاس دی کتاب لَے کے آوندی آ

“ابو جی”: چل میرا مت سنا –

رابی: “ابو جی” کتھوں پڑھاں؟

“ابو جی”: کتیوں وی، جتھوں تینوں فر فر آوندا ہووے فیر میں تینوں انعام دوئوں گا

(رابی نوں سمجھ آگئی ایہدا کی مطلب آ؟)

رابی نے کتاب آخر توں کھولی تے سب توں اوکھا سبق کڈھ کے بہہ گئِ

“ابو جی”: اچھا میرا پت نے ساری کتاب پڑھ لی آخر تیکر پہنچ گیا ؟

“ابو جی” نو وی پتہ چل گیا سی کہ رابی نے کتاب دا آخری سبق کیوں کھولیا – ایس لئی ہن رابی دے انکار تے اوہنوں سزا دینا تے بنندی سی

چل سنا فیر

“ابو جی” بدل وانگوں گرجے

رابی نو چپ

“ابو جی”:

میں کیہا بول، بولدی کیوں نہیں – بے غیرت  خبیث، ملعون، ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

رابی نوں پتہ سی ہن کیہ ہون والا، پر او کجھ وی برداشت کرسکدی سی پر “ابو جی” دا انعام برداشت نہیں کر سکدی سی

“ابو جی” نے رابی نوں کیہا چل ایتھوں سنا ، جدوں رابی دا دھیان کتاب تے گیا تے کبھے ہتھ دی وٹ کے چنڈ ماری

رابی تھلے ڈگ گئِ تے نک چو خون چون لگ پیا

رابی دی ماں:

رابی دے ابو ایداں نہ کرو ، کڑی نیانی آ- پڑھ لو گی- کتے تھاں کتھاں سٹ پیٹ لگ جو- رب دا واسطہ ایداں نہ کرو- تھہانوں تھہانوں تھہاڈی ماں دا واسطہ

“ابو جی” تاں ایداں سی بھیڈاں بھگیاڑ فردا ہووے- پیر نہ پچھوں دی زور نال ٹھڈا ماریا تے رابی دی ماں منجھی توں سدھی منہ بھانے پنجے جا پئی

“ابو جی” نوں کئی شے نظر نہیں آون ڈئی سی – “ابو جی” رابی نوں نہیں اوہدے ایس انکار نوں مارنا چاوہندے سی جیہڑا وڈا ہو کے بغاوت بن سکدا سی

اچانک “ابو جی” وڈا سارا فٹآ نظر آیا جیہڑا سول انجینرز کول ہندا – او “ابو جی” دا دوست کوئی ایتھے بھل گیا سی

“ابو جی” اوہی فٹا زور نال ماریا – رابی نے اپنیا سر منہ اہنے ڈھڈ نال لاہ دتا تے زمین تے موندھی ہوگئِ جداں کچھو کمہ خطرے وچ اپنا آپ اپنے اندر ای لکو لیندا کیوں کہ او بھج تاں سکدا نہیں

رابی وی اپنا آپ اپنے اندر ای لکو رہی سی

ابو نے لگاتار فٹا مار رہے سی، رابی کمر تے باہواں چوں خون رس رہیا سی – رابی تے رابی دی ماں نوں پتہ سی کہ “ابو جی” غصہ اددوں لتھو گا جدوں فٹا ٹٹو گا – خیر اللہ اللہ کر کے فٹا ٹٹ گیا – رابی دی مار رک گئِ – تے “ابو جی” جا کے منجھی تے بہہ گئے – رابی دی جرات نہیں سی کہ او اپنی ماں کول جا سکے تے نہ ہی ماں دی جرات سی کہ رابی نوں بلا سکے –

رابی دی ماں دیاں اکھاں پرنالیاں وانگوّں بہہ رہیاں سی پر منہ چوں سی کرن دی وی اجازت نہیں سی-

رابی دی ماں بار بار اسمان ول تک رہی سی تے کہہ رہی سی

توں دیکھ ریہاں آں پر کیہہ دیکھ ریہاں آ

“ابو جی” فیر واج آئی جداں اچانک بجلی کڑکی ہندی آ

میں نماز پڑھن جا ریہہاں تے میرے آوندے نوں روٹی پک٘ی ہووے

رات نوں ویلے سر سوندیاں نہیں تے سویر نوں ویلے سر اٹھدیاں نہیں

توں بڈھر جیہہی نے نہ آپ تہجد دی نماز پڑھنی ہندی آ تے نہ بچیاں نوں ایہہدا عادی کرنا ہندا

“ابو جی” جداں ای باہر گئے تے رابی اپنی تھاں توں اٹھی – اوہدا انگ انگ درد نال بھریا ہوا سی – ہلدی سی تاں لتاں باہواں کمر سب کچھ درد کردا سی- او ماں دے کول آئی

ماں نے دووروں ای اوہدے سر تے پیار دتا چل دھیے مونہہ دھو لا- او ایتھے ای کتے لک کے جھاکن ڈیہا ہنا جے کتے اوہنے تینوں میرے کول بیٹھی نوں دیکھ لیا تے تینوں پتہ میکوں تاں ہن مار جھل وی نہیں ہندی چل میری دھی میرے کول نہ بیٹھ

گھر وچ اینی خموشی ہو گئی جداں قبرستان ہووے- ماں روئی جاندی آ نالے اتے عنبر ول دیکھی جاندی آ- رابی ہولی ہولی ڈسکی جاندی آ تے رابی دی نک٘ی بھین اکھاں آڈی حیران پریشان اک پاسے کندھ نال لگی کھڑی آ

رابی دا درد نال برا حال سی پر رابی واسطے ایہہ ازیت اوس انعام نالوں گھٹ سی جیہڑا “ابو جی” اوہنوں دینا سی

“ابو جی” مسیتے جا ایس گل تے وچار کر ریہا سی کہ رابی نے ایہہ جرات کداں کیتی – لیکن میری وی ضد آ – کیوں جے کوئی رضا مندی نال میرے کول آوے اوہنوں تاں میں بخش سکداں پر جے کوئی میرے اگ٘ے آکڑیا اوہنوں میں کدے سک٘ا جان نہیں دندا

“ابو جی” نے دکان نوں مٹھی سونف لئی تے گھر ول چل پیا

ٹھیک پندراں منٹاں بعد رابی نے دیکھیا کہ “ابو جی” واپس آ رہے آ تے انہاں دے چہرے تے غصے دی تھاں ہلکی ہلکی سمائل آ

رابی نوں فیر کھٹکیا-

“ابو جی”:

رابی بیٹا ایدھر آو

رابی نٹھ کے آئِی

میں اپنے پت نوں کجھ زیادہ ای مار لیا – چل کوئی گل نہیں ماں پیو دیاں گالھاں تے گھیو دیاں نالاں

آہ دیکھ میں تیرے لئی کیہ لے آیاں

“ابو جی” نے جیب چوں مٹھی سونف دی پڑی کڈھ کے رابی نوں دکھائِ

 

رابی نے سونف دیکھی رابی دیاں ہوائیاں اڑ گئیاں

“ابو جی”: آ لے میرا پت چیجی کھا تے ایہہ چیجی اپنی نکی بھین نو نہیں دینی کیوں اوہنے کیہڑا کُٹ کھادی آ

نکی بھین دور کھڑی جھاکن ڈئیی سی

رابی دا جی کیتا کہ تھوڑی جیہہی سونف اوہنوں وی دے دیوے پر “ابو جی” دی کسےوی گل دے انکار دا طلب اک ہر قیامت سی

“ابو جی”:

میرے رابی پت نوں سبق نہیں آیا، چل کوئی گل نہیں میں اپنے پت نوں انعام تاں فیر وی دووں

رابی دا ڈر تے خوف نال پیشاب نکل گیا تے رابی واش روم چلی گئی

“ابو جی” واسطے روٹی میز تے سجا دتی گئی سی

راٹی کھان توں بعد “ابو جی” اپنے کمرے چ چلے گئے

رابی دی ماں برامدے وچ پہہ گئی کہ ہاڑھ سیال ایہی تھاں اوہدے لئی مختص سی

رابی تے رابی دی بھین اپنے کمرے چ جا کے پَے گئیاں

رابی دا جسم کنبھ ریہا سی – رابی دی ماں نوں کجھ پتہ نہیں سی کہ اج کیہہ ہون والا

“ابو جی” اپنے کمرے چو باھر آئے تے رابی دی ماں نوں کیہندے شوگر دی دوائی کھالئی – او کیہندی کھا لئی

“ابو جی”

مینوں بھین چودے توں جھوٹھ بولدی آں – آ لے کھا لے

رابی دی ماں: میں کھا لئی آ –

“ابو جی”: تیرا تے پیو وی کھاو

“ابو جی” نیں پانی دا رابی دی ماں نوں پھڑایا تے ایک ہتھ نال مننہ کھول لے دوجے ہتھ نال گولی مننہ دے اندر جا کے رکھے دتی- تے کیہا نگل ایہنوں نہی تے گل گھٹ کے ایتھے ای دب دووں بھین چود دوں – رابی دی ماں نے گولی نگل لئی-

رابی نوں پتہ سی کہ او گولی شوگر دی نہیں بلکہ نیند دی سی

رابی اپنی رضائی وچ لکن دی کوشش کر رئی سی  پر کتھے؟  اس گھر وچ اکو رب سی جیہڑا وحدہ لا شریک سی تے اوہدے اگے اتے اسمان والا رب وی بے وس سی- رابی تے رابی دی ماں نوں ایس گال دا یقین سی یہہ زمینی رب اسمان والے رب توں ڈاھڈا ہے تاں ای تاں اہناں دیاں دعاواں قبول نہیں سی ہندیاں

اچانک گڑھکدی واج آئِی رابی --------------

رابی بستر وچ ہور لکن دی کوشش کرن لگ پئی

رابی دی نکی بھین کیہندی، رابی چلی جا نہیں ابو مارن گے

رابی  اٹھ کے ہولی ہولی تر “ابو جی” دے کمرے ول تر پئی

راہ وچ ماں پئی سی – ادھ موئی ہوئِی – کیندی نیند موت دی نکی بھین آ پر نیند گولی تو بعد تاں نینند شایت بندہ تھوڑی دی لئی مر ای جاندہ

ابو جی کمرے وچ گئی تے ابوجی بے ہلکی جیہی سمائل دتی تے کیہا آگیا میرا پت

پر رابی دے چہرے تے وحشت نتری ہوئی سی

ابو جی: آ جا میرا پت، آ جا میری رضائی چ، اج میں اپنے پت نو پیار کروں گا تے اپنے نال ای سلاوں گا

رابی نے کوئی جواب نہیں دتا

ابو جی نے رابی نوں کھچ کے نال پا لیا تے اک لت اودھے اتے رکھ کے کیہا

"چل مینوں مٹھی دے"

رابی نے گل اگے نوں کیتا

نہیں ایتھے نہیں – تیرے بلھ بھت سوہنے آ، گلاب دیاں پتیاں ورگے – میں تاں گلاب دیاں پتیاں چموں گا –

ابو جی گلاب دیاں پتیاں چمن لگ پئے –

ابو جی: آ ہا، سواد آ گیا  -

ابو بلھ چمدے چمدے چوسن لگ پیندے آ – فیر کیہندے رابی ہن تو بس تھلے والا بلھ مینوں دے – میں ایہنوں چوسنا – رابی بلھ گھٹ لیندی آ تے ابو جی زور نال گلھ تے تھپڑ مادے آ – رابی ڈردی ہوئی تھلے والا بلھ ڈھلا کر دندی آ – ابو جی تھلے والا چوسن لگ یندے آ – تھلے والا بلھ چون توں بعد ابو جی فرمائش ودھدی آ – "ہن اپنی جیبھ باہر کڈھ"

رابی حکم دی تعمیل کردی آ – "ابو جی" جیبھ چوسن لگ پیندے آ –

ابو جی: چل سواد آ گیا – چل میرا پت ہن منہ کھول وائڈ اوپن

فیر ابو جی رابی دے منہ وچ اپنی جیھ پا دندے آ – تے ابو جی جیبھ نوں رابی دے تالو نال رگڑدے آ کدی چارے پاسے گلاں نال تے دنداں اتے فیردے آ – ابو جی دی  جیبھ اینی لمی خریا کدا ہو جاندی آ –

رابی دا ساہ جداں سنگھ وچ ہی پھس جاندا – رابی ایداں لگدا کہ اوہنوں کسے نے کسے انھے کھوہ وچ الٹا لٹکا یا ہویا تے کسے وی ٹیم رسی ٹٹ سکدی آ

دوجے پاسے ابو جی دیا ساہاں نال ساہاں نہیں رلدیاں – ابو جی جیبھ باہر کڈھدے تے ہولی ہولی پوری جیبھ حلق تک لے جاندے تے ہولی ہولی ابو جی دی سپیڈ تیز ہندی جاندی آ – رابی نوں لگدا کہ ابو جی دی جیبھ دیاں ضرباں نال اوہدے حلق چ موری ہو جانی آ – کچھ دیر توں بعد ابو  جی رابی نوں اپنے اتے پا لیندے آ تے کہندے ہن تو ایہہ سب کجھ میری نال کر – رابی پس و پیش کردی آ تے فیر تھپڑ پیندا – ایہہ مار والاا پیار جاں پیار والی مار چلدی رہندی آ – نویں نویں حکم ملدے رہندے آ – سینیے نال سینہ رگڑ، فلاں فلاں نال فلاں رگڑ تے فلاں نال فلاں نوں جوڑ – ابو جی دا جوش ودھدا جاندا تے رابی دی ہمت جواب دندی جاندی آ

رابی اکھاں بند کر لیندی آ تے ہر حکم تے آمین کیہندی جاندی آ

ابو جی پتہ نہیں کیہہ بولدے جاندے آ – آہا آہا اینا نرم جسم جداں خرگوش دا ہندا – آہ ہ ہ ہ ہ ہا-------------------------

رابی نے انعام توں بچن واسطے سبق وی نہیں سنایا، کٹ وی کھادی تے انعام فیر وی مل گیا-----------------------

سارے گھر وچ خموشی آ بس کمرے وچ ہلکی واج وچ ٹی وی چل ریہا– ٹی وی تے اک  مشہور شاعرہ بولی سنا رہی آ

آٹا گنھدی خیال مینوں آیا

کنالی دیاں کندھاں اچیاں