- کنول پارک چ گھاہ ت بیٹھی ہے - اوس توں تھوڑی دور اوہدے ہان دیاں چھوٹیاں چھوٹیاں بچیاں کھیل رہیاں -
نال ای بیچ تے کجھ عورتاں بیٹھیاں ہوئیاں - اک عورت بولدی آ
"آ کڑی کنہاں دی آ - کڑے ارے آ گل سن -"
کنول اٹھ کے کول آوندی آ
" -کڑے کی ناں آ تیرا""
کنول سہمے جیہے منہہ نال جواب دند
"کنول"
عورت
"ایہدا کیہہ مطبل آ بھلا"
کنول:
"ایہہ اک پھل دا ناں آ جیہڑا پانی چ تردا"
عورت:
"چھلی بھلا پھُل وی تردے آ کدی مچھیاں تردیاں ہندیاں - پھل تاں بہندے آ پانی دے نال - جدھر نوں پانی دا ریلا لےَ جوے اودھر نوں پھُل چلے جاندے آ"
کنول دے کناں چ آ فقرہ چبھ گیا کہ پھُل وی تردے آ کدی ، پھل تاں بہندے آ
"نی توں باقی بچیاں نال کیوں نہیں کھیلدی - چل کھیل جا کے- "
کنول بیچاری اک وار بچیاں دے کول جا کھڑے ہو گئی
"اے، مینوں وی کھلا لَو"
بچیاں وچوںاک بچی دی واج آئی
"لے توں فیر آگئی - تینوں پہلے وی کیہا سی اسیں نیں کھلاونا اپنے نال"
"چل بھج جا ایتھوں - نال ای اوہنے دھکا دتا تے کنول تھلے ڈگ پئی"
دور بیٹھیاں عورتاں نے واج دتی
"نی کاہتوں ماردیاں بیچاری نوں"
ایہنے چ کنول اٹھی تے کپڑے جھاڑدی ہوئی اپنے گھر ول نوں بھج گئی
تے کڑیاں آپس چ کھسر پھسر کرن لگیاں
"تینوں پتہ ایہدے ابو کنے گندے کم کردے آ - ایہنوں لین دے بہانے آوندے آ تے کئی واری آپاں نوں ول نال لے جاندے آ تے گھر جا کےاپنے نال پٹھے کم کردے آ-
"
اک ہور کڑی نے پچھیا
پٹھے کم کیہہ ہندے آ
دوجی کڑی کہندی توں کھیل، تینوں نہیں پتہ - تو ہلے نیانی آ
کنول دا گھر دوجی منزل دے فلیٹ تے ہندا - او فلیٹ دیاں پوڑھیاں تے بہہ جاندی آ تے باہر اسمان ول جھاکن لگ پیندی آ -
ات٘ے اسمان تے پرندیاں دی ڈار جا رہی ہندی آ
کنول سوچدی آ کہ پرندے وی گروپ بنا کے رہندے آ - میرے جن٘ا کلا تاں ایتھے شایت کوئی وی نہیں
او گھر جاندی آ - گھر ماں منجھے تے ہونگھن ڈئی ہندی آ
جدوں دی سرت سانبھی سی کنول نے ماں نوں بیمار ای دیکھیا سی -
خورے کیہڑری بیماری سی ماں نوں کہ جیہڑی جان دا نام ای نہیں لیندی سی
کنول دا دل کیتا کہ جا کے ماں نوں گھٹ کے جپھی پا لوے تے اوہدے نال منجھی تے پَے جوے
پر اوہنوں ماں نال جپھی پاون دی اجازت نہیں سی - اوہنوں یاد اک واری اوہنے ماں نال جپھی پائی سے تے ابو نے دوروں ای بھواں کے پھوکنا ماریا سی - تے کئی دن ماں دے گُٹ دے سوجھ پئی رہی سی
تے نال ای ابو نے بڑے غصے نال کیہا سی،
"کیوں جپھی پائی توں؟ تینوں پتہ توں تاں مر جانا تیتھوں بعد فیر ایہ تینوں رویا کرو گی"
اوس توں کدے وی کنول ماں دے کول نہیں گئِی
کنول سوچدی مر تاں ساریاں نے جاناں تے فیر بندہ کسے نال وی ناں ملے
ایہنے ماں دی واج آئِِی
کنول دے ابو
ابو: ہاں بھونک کیہہ کیہنا
کنول دی ماں: میری گردے دی درد ودھدی جاندی آ - ڈاکٹر کولوں دوائی لیا دو
کنول دے ابو :
چل ماں چود ہر ویلے تیرا رنڈی رونا نہیں مکنا
ایہنے چ کنول دے داد ابو نے ابو نوں واج ماری
ابو داد ابو دے کول گئے تے دوناں نے کن چ کوئی کھسر پھسر کیتی -
کنول نوں بس اینی واج آئی
"چھڈ آئیں ایہنوں کل سویرے سویرے، نہیں تاں ایہنے ٹاوں ٹاوں کری جانا"
دونوں اچی دینی قہقہ مار کے ہسے
کنول نوں سمجھ آ گئی
ساری رات کنول سو نہیں سکی
اگلے دن سویرے سویرے ابو امی نوں لے کےہسپتال گئے
تے ٹھیک ادھے گھنٹے بعد واپس وی اگئے
تے ہن ابو دے پچھے امی دی تھاں اک جوان کڑی سی تیار ویار ہوئی ہوئی
کنول نوں وی ایداں تیار ہون دا بڑا شوق سی پر اوہدے کول سوائے حسرتاں دے ہے وی کیہہ سی
ابو نے سائکل کھڑا کیتا تے کڑی نوں لے کے داد ابو دے کمرے وچ چلے گئے
داد ابو جیہڑے کنے چر توں بے چینی وچ ٹہل رہے سی چھیتی نال اپنے کمرے وچ چلے گئے
کنول چیتھ تھنی جھاکن لگ پئی
ابو تے دادا ابو دوندواں کڑی نوں جپھی پائی ہوئِی
دادا ابو کہہ رہےسی
توں چلے مینوں پہلاں فارغ ہو لین دے
تے ابو کہہ رہے سی
"نہیں ابا جی تسی میری واری نہیں آون دندے اج آپاں اکٹھے ای کراں گے"
ایہنے چ ابو نوں شک پئی کہ کوئی چیتھ تھنی دیکھ ریہا
ابو باھر آئے تے زور نال کنول دے مونہہ تے تھپڑ ماریا
"خبیث- بے حیا - شرم نہیں آوندی- چل نٹھ ایتھوں باہر جا کے کھیڈ"
باہر پارک فیر کل والے بچے بچیاں کھیڈ رہے سی
کنول نوں پتہ سی کہ اوہنوں کسے نہیں کھلاونا تاں ہے نہیں
فیر وی او باھر نوں چلی گئی
باھر جا کے او پارک چ اک پاسے ہو کے بیٹھ گئی
'اوہدے ذہن چ آئیڈیا آیا
اوہنے اپنی بانہہ چو چوڑی لاہی تے تھلیوں اک اخبار دا پنا تے چکیا چوڑی تے آلے دوالے ول دت٘ا
تے فیر اوہنے بڑی مہارت نال کسے سیانے کوزہ گر وانگوں درمیاں چوں ڈونگھا کردے کردے اک ٹوکری دی شکل بنا دتی
تے فیر اوہنے کتیوں دھاگہ لبھ کے ٹوکری دے کنڈے بنا دتے
اوس توں اوہنے دو تن کلیاں توڑ کے ٹوکری دے چ پا دتیاں
فیر او ٹوکری نوں لہروندی لہروندی بچیاں دے کول دی لنگھی
اکنول نوں آس سی کہ اوہدے ٹوکری دیکھ کوئی کوئی اوہنوں نال کھلا لوو گا
اوہدی ٹوکری دیکھ اک بچی اوہدے کول آئی
کنول اوہنوں کہندی میرے کولوں آ ٹوکری لَے لو تے مینوں نال کھلا لوو
او واپس باقیاں بچیاں کول گئی تے کنول دی سفارش کرن لگ پئی
"کییہ آ ایے کھلوا لو بیچاری نوں - ایہدے ابو ای گندے آ ایہدے وچ ایہدا کی قصور آ"
باقی کڑیاں من گئیاں تے او
واپس کنول کول آئی تے کہندی
"ہاں ہا ٹوکری مینوں دے دے میں انہاں نو منا لیا"
کنول نے ٹوکری اوہنوں دے دتی تے اوہدے نال ای تر پئی
ہلے دو پیر ای تری سی کہ ٹوکری ٹٹ گئی
جاں ای ٹوکری ٹٹی، او کڑی وی اپنے وعدے توں مکر گئی تے کہندی چل نٹھ- گندی جیہی ٹوکری بنا کے مینوں دے دت٘ی
اسیں نہیں تینوں کھلوونا
کنول چپ چاپ پچھے مڑ گئی تے اپنے گھر دے اگے کھڑی ہو گئی
دوجے پاسے اوہدی ماں ہسپتال چ بیٹھی آسے پاسے دیکھ رہی سی تے سوچ رہی کنول دے ابو خریا کتھے گئے
اوہنوں اک عورت نے پچھیا وی
"بی بی جے تیرے نال کوئی نہیں اسیں تینوں ڈاکٹر کولے جاندے آ"
تے کنول دی ماں اگیوں کیہندی
"نہیں نہیں میرے نال میرے شوہر آئے آ او ایتھے کتے آوندے ہون گے"
ٹائم لنگھدا گیا
شوہر نے نا آونا سی نا ایا
ہسپتال دی بس جیہڑی لاوارث مریضاں نوں گھر چھڈدی ہندی سی او وہ چلی گئی
تے کنول دی اپنے "شوہر اڈیکدی رہ گئی
دن ڈھل گیا"
تے آخر اہنوں محلے دا اک بچہ نظر آیا تے کنول دی ماں نے اوہدی منت کیتی کہ مینوں گھر چھڈ آ
کنول اپنے گھر دے باھر کھڑ سی
گھر وچ جان دی اجازت نہیں - شام پے گئی سی
بچے دوپہر دا کھانا کھا کے ڈھونکا لا کے واپس کھیلن ا گئے سی
کنول اسمان ول تک رہی جتھے پرندیاں دی ڈار اکٹھے اکٹھے اڑدی جا رہی سی
پر کنول کسے ڈار دا حصہ نہیں سی
دور اوہنوں ہنبھی تھکی ڈگ ڈگ تردی اپنی ماں نظر آئی جیہڑی خریاکاہتوں واپس آ رہی سی
کنول دعا کرن لگ پئی یا الل ہور نہیں تاں ایہناں کر
میری ماں نوں ای اپنے کول بلالے سنیا توں نیک بندیاں نوں اپنے کول چھیتی بلا لیندا
اندروں ابو تے دادا ابو دے قہقیاں دی واج آ رہی سی
تے کنول رو رو دے دعا کر رہی سی کہ اوہدی ماں گھر وڑن توں پہلاں ہی کسے طراں فوت ہو جائے
پر
"پھل وی کدے تردے آ او تاں بہندے آ پانی دے ریلے دی مرضی جدھر نوں لے جوے"
No comments:
Post a Comment